Het is maar hoe je het bekijkt, bekijk het maar is een nieuw site-specific werk van Joanneke Meester, dat ze speciaal heeft ontwikkeld voor Kennedy van der Laan advocaten kantoor. Rood, blauw en in spiegelbeeld verwerkte letters vormen een sculptuur dat – zowel ruimtelijk als inhoudelijk – wordt gestut door muur- tape, tags en collages.
Het werk nodigt uit om het verstand los te koppelen van alles wat je weet. Al kijkend de gebaande paden verlatend, krijgen gedachten de ruimte om te spelen met de vormen van de letters. Ze maken je bewust van de vele mogelijkheden die bestaan tussen communicatie en interpretatie.
In haar collages laat Meester de woorden opnieuw een transformatie ondergaan, door deze te snijden en plakken in een compositie van een abstract jargon. Hiermee ontstaat een nieuw beeldend schrift dat verder gaat dan taal en juist ook de restvormen tussen de letters benadrukt.
According to my own system and logic, I am interested in identifying an emotional and spiritual world Joanneke Meester (1966) studeerde aan het Sandberg Instituut en verwierf in 2004 internationale bekendheid met een pistooltje gemaakt van haar eigen huid.
Recent werk kenmerkt zich door het gebruik van taal in installaties en werken op papier. In haar collages uit de ongoing serie ‘Automatic writing:’ to understand each other better, we could get out of the rational world’ reflecteert Meester op haar eigen gedachten in relatie tot haar omgeving. Zij knipt deze beschouwingen / overdenkingen uit papier en gebruikt deze vormen en restvormen in haar collages. Deze methode leidt tot een universeel schrift dat nieuwe betekenissen genereert.
Meester maakt ook gesamtkunstwerken waar het gaat over communicatie. Hiervoor maakt ze gebruik van publieke ruimte, of publicaties, zoals de jaarloze kunstkalender “I am not doing anything until I feel the need” waarvoor zij 365 kunstenaars vroeg te reageren op deze zin met een eigen werk.
Met een muurschildering van ongeveer 300 meter heeft Meester een bijzonder kunstwerk KOOOMEN-GAAAAAN gemaakt voor een veel gebruikte verbindingsgang in het UMC te Utrecht, ook wel de ‘navelstreng’ genoemd. Het is een ontwerp dat met kleur en woorden zowel verwijst naar de hartslag en het stromen van bloed door de aderen, als naar de voortdurende stroom van voorbijgangers.